Over Rens
Dagelijks schrijft Rens voor de Stentoren er verschijnt wekelijks een column in de Stedendriehoek. Haar motto? ‘We doen allemaal maar wat. Mensen zijn gek en humor redt alles.’
Rens, we gaan een interview doen. Dat is leuk voor de mensen.
Oké. Toe maar.
Wilde je altijd al cabaretier en columnist worden?
Ja, hoewel ik pas laat ben begonnen. Ik heb eerst even wat studies niet afgemaakt en in de horeca geheisterd, zoals het een echte pretletter betaamt.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Het circus in mijn hoofd draait overuren en het nieuwslandschap werkt tegenwoordig ook al heel fijn voor een cabaretier. De grappen spatten in veel gevallen uit de krant.
Wat doen de reacties met je?
Harstikke leuk. Gezeik en gejeremieer ga ik niet op in. Aju, denk ik dan.
Nooit meer café of nooit meer restaurant?
Poi. Nooit meer restaurant, denk ik. Ik hou teveel van het bruine café, de tafelkleedjes en de geur van Calgonit, bier en bitterballen.
Waar schrijf je niet over?
Geheimen en privézaken. Doe je niet – uitgesloten.
Nooit meer columns schrijven of nooit meer cabaret maken?
Allememaggies, wat is dit van idioterie? Deze weet ik echt niet. Pas.
Hoe zou je jezelf omschrijven?
Dierenvriend, onvoorwaardelijk en blijmoedig. Chaotisch, dat ook.
Meestgestelde vraag die je krijgt?
Oeh, hoe ik toch altijd op inspiratie voor een column kom, wat ik van de reacties vind en waar ik mijn make-up koop.
Waar koop je je make-up?
De kolenboer.
Leukste aan je vak?
Mensen roeren. Lachen maar ook een traantje. Het gaat niet om mij, het gaat om het publiek en de lezer.